اثربخشی هیپنوتراپی شناختی به شیوه گروهی بر بهزیستی روانشناختی در افراد مراجعه کننده به مراکز اقامتی و نیمه اقامتی ترک اعتیاد

زمینه و هدف: اعتیاد  به مواد منجر به کاهش بهره‌وری و عدم کارایی در مسایل روانشناختی از جمله بهزیستی روانشناختی در سوء مصرف کنندگان به مواد گردیده است. هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی هیپنوتراپی شناختی به شیوه گروهی بر بهزیستی روانشناختی در افراد مراجعه کننده به مراکز اقامتی و نیمه اقامتی ترک اعتیاد در شهر یاسوج بود.   روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه کنترل می‌باشد. جامعه آماری شامل کلیه بیماران وابسته به مواد مخدر مراجعه کننده به مراکز اقامتی و نیمه اقامتی ترک اعتیاد شهر یاسوج بوده است. تعداد 40 بیمار به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف بود. مداخله گروهی هیپنوتراپی شناختی بر روی گروه آزمایش طی 8 جلسه یک ساعته ونیم و به صورت یک بار در هفته اجرا گردید، اما هیچ‌گونه مداخله‌ای بر روی گروه کنترل صورت نگرفت. پس از پایان مداخله از هر دو گروه (آزمایشی و کنترل) پس آزمون به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد.   یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمره پیش آزمون بهزیستی روانشناختی در گروه آزمایش 42/3±80/37 و در گروه کنترل 86/2±25/39 بود. هم‌چنین میانگین و انحراف معیار نمره پس آزمون بهزیستی روانشناختی در گروه آزمایش61/15±45/66 و در گروه کنترل 73/2±15/39بود. یافته‌ها نشان داد هیپنوتراپی شناختی به شیوه گروهی، منجر به افزایش بهزیستی روانشناختی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در سطح معنی‌داری (001/0=p) گردید.   نتیجه‌گیری: هیپنوتراپی شناختی به شیوه گروهی توانسته است به بهبود علایم روانشناختی در بیماران وابسته به مواد در افراد مراجعه کننده به مراکز اقامتی و نیمه اقامتی ترک اعتیاد مؤثر بوده است. به طوری که به افزایش  بهزیستی روانشناختی در بیماران وابسته به مواد منجر گردیده است.